Michał Rusinek "Wierszyki rodzinne"

Jaskiniowiec

 Gdy bylem mały, były momenty,

że obwieszczałem: "Jestem zajęty!

Proszę nie wchodzić mi do pokoju!

Ja tu pracuję w trudzie i znoju!"

Tak pracowałem pół dnia bez slowa,

aż w końcu praca była gotowa.

Gdy pokazalem z dumą jej piękno,

mama zemdlała, a tata jęknął.

Ja tylko przecież - daję wam słowo!-

narysowałem kredką woskową

od ramy okna do drzwi framugi

bitwę na dzidy oraz maczugi.

Tata rzekł: "Kara cię za to spotka".

Ja na to: "Tato, to przez praprzodka,

który w jaskiniach - co dzień od rana -

rysował bardzo pięknie po ścianach.

To po nim taki mam talent, tato.

I nie poradzę nic a nic na to". 

Genealogiczna roślinka Michała Rusinka sięga aż praprzodków. I jak twierdzi autor na każdą zwyczajną rodzinę można spojrzeć w niezwyczajny sposób. Jak powiedział, tak zrobił. Można tu zatem znaleźć wierszyki o wikingach, druidach, rycerzach, wojach, muszkieterach, wróżkach, mnichach, szamanach, księżniczkach, astronomach, obcokrajowcach, kolekcjonerach, podróżnikach itd
Bardzo udany tomik, choć Wierszyki domowe wydają się ciekawsze i dużo bardziej finezyjne. Za to ilustracje zdecydowanie na plus w stosunku do poprzedniego tomu - adekwatne i pomysłowe stanowią ucztę dla oczu.
W wierszach sporo poczucia humoru, treści "pod spodem" i zaproszenie do poszukiwania własnych korzeni oraz odpowiedzi na pytanie: Kim jestem?

Michał Rusinek 
Wierszyki rodzinne
Ilustracje Joanna Rusinek
Wydawnictwo Znak