Uli Stark "Jak tata pokazał mi wszechświat"

Pewnego dnia tata powiedział, że pokaże mi wszechświat. Bo, jak twierdził, bylem już na to dostatecznie duży.
- A gdzie on leży?- spytałem.
- O! będzie kawałek- powiedział tata i zdjął swój biały fartuch dentysty, upstrzony plamkami krwi.
- Tylko ubierzcie się ciepło! - powiedziała mama. - Bo na dworze jest chłodno.
- A jak zimno jest we wszechświecie? - zapytałem
263 stopnie mrozu - powiedział tata i założył swój czarny beret, skórzana kurtkę i wysokie brązowe buty. Ja włożyłem dodatkową parę skarpetek. 
Mama uściskała nas, zanim wyszliśmy.
- Tylko nie wróćcie za późno - powiedziała.
 Za furtka skręciliśmy w prawo. Tata trzymał mnie za rękę, żebym się nie zgubił.
Szedł wielkimi krokami. A idąc, patrzył na chmury.
Tata zawsze tak robił.
Teraz kiedy mówił, dymiło mu z ust.
- To jest para wodna - powiedział tata. - Bierze się z tego, ze powietrze w ustach jest cieplejsze od powietrza na zewnątrz.
-- A co to właściwie jest wszechświat? - spytałem.
- To cały KOSMOS - powiedział tata. - w nim znajduje się wszystko, synku.
Droga do wszechświata prowadziła prosto, a potem skręciła w lewo.

Zadanie rodziców, to właśnie wprowadzanie w świat i opisywanie go.
Kiedy Ulf był mały, tato zabrał go na wycieczkę. Chciał mu pokazać coś wielkiego, coś co zapamięta na cale życie. W trakcie wyprawy okazało się jednak, że perspektywa małego chłopca jest nieco inna niż osoby dorosłej. Ulf zachwycał się ostem na łące, ślimakiem, kołyszącym się źdźbłem trawy. Tato opowiadał mu o gwiazdozbiorach i gwiazdach, które przestały istnieć. Tak bardzo skupiał się na zadzieraniu głowy w górę, że wdepnął w psią kupę.
I nagle okazuje się, że dziecko jest doskonałym nauczycielem, że dorosły, który chce być blisko musi widzieć z nieco innej perspektywy; że trzeba też czuć, słuchać, mieć dystans i poczucie humoru. Najgłębszą refleksją płynącą z tego spotkania jest fakt, że bliskość buduje się przez wspólne bycie i przeżywanie.
Bardzo ładne, pogodne, miękkie ilustracje.

Uli Stark
Jak tata pokazał mi wszechświat
Ilustracje Eva Eriksson
Wydawnictwo Zakamarki