Włosy mamy
Wydawnictwo EneDuerabe
Ale Mama Emmy bywa też dziwna i smutna, przestraszona. Wtedy tylko leży na sofie.
- Jestem głodna - mówi Emma.
Ale mama nie ma siły zrobić nic do jedzenia, nie ma siły iść do sklepu. Nie ma siły. Nie chce?
- Jestem głodna! - krzyczy Emma. Głupia Mama! leniwa Mama!
Biedna Mama płacze. (...)
Emma patrzy na włosy mamy.
Słońce zniknęło.
Zostały loki i sploty, fale i wiry, krzaki i kępy.
Chyba trudno jest myśleć z taką gęstwiną na głowie.
Te wszystkie włosy!
A jeśli rozejdą się po całym pokoju?
Jeśli nas zaduszą?
Doskonała książka, dla tych którzy szukają rozumienia dziecięcych emocji w konfrontacji z tym co nawet dla nas, dorosłych, jest trudne.
Kiedy rodzic choruje (tu na depresję) w życiu dziecka pojawia się chaos i bezradność. Metaforycznie przedstawiona historia o splątanych włosach i panu z grabiami, który przychodzi z nadzieją.
Jestem urzeczona współpracą autora i ilustratora. Perełka wśród książek.
Z dedykacją dla Wszystkich, których życie jest bardziej skomplikowane niż większości z nas.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz